Sentymentalnie

Zdarza mi się zapomnieć prawie o wszystkim, ale nie jestem w stanie zapomnieć o żadnym ważnym dla nas wydarzeniu. Pamiętam dokładnie daty każdego takiego wydarzenia, a w niektórych przypadkach nawet godziny. Kiedy tylko usłyszę konkretny dzień i miesiąc, od razu wiem, że dokładnie rok czy dwa lata temu coś tam się wydarzyło ...

Wszystkie SMS'y wnoszące coś więcej niż "Gdzie jesteś?, "Zaraz będę" czy "O której obiad?" mam zapisane, a w większości porobiłam im screeny, które zajmują szczególne miejsce na moim, jakże cennym, dysku. 

30 marca 2012
Moja osiemnastka, ale przede wszystkim dzień, w którym na dobre zaczęliśmy się kolegować. To właśnie on zapoczątkował naszą znajomość. To dzięki wydarzeniom z tego dnia zaczęliśmy spędzać ze sobą czas. Czasem w towarzystwie innych znajomych, a czasem sam na sam.


15 czerwca 2012 - 18 czerwca 2012 
Cztery dni, 96 godzin, 5760 minut - to właśnie wtedy zaczęło między nami iskrzyć. To był ten czas, kiedy dojrzeliśmy w sobie coś wyjątkowego. Coś, co sprawiło, że jesteśmy ze sobą do dzisiaj. 

18 czerwca 2012
Dzień narodzin mojej ukochanej siostry, a co za tym idzie pamiętna porodówka, o której pisałam Wam tutaj. Oj tak, jest co wspominać.

19 czerwca 2012
A to już oficjalna data rozpoczęcia naszego związku. Wtedy też był pierwszy pocałunek. Czyli podwójna rocznica, o której M. (na jego szczęście) doskonale pamięta. A spróbowałby nie ... 

31 grudnia 2012 
Nasza pierwsza impreza sylwestrowa, spędzona w gronie, które wtedy wydawało nam się najlepsze, jedyne, prawdziwe - dziś już nie istnieje. 

21 stycznia 2013 do 15 lutego 2013
Ten czas chyba wcale nie powinien się tu znaleźć bo był chyba jednym z najgorszych w moim życiu. Nie będę się na ten temat rozpisywać, po prostu uwierzcie na słowo. W 2013 walentynek nie było...

19 sierpnia 2013
Dwie kreski. Dwie małe, czerwone kreseczki, które zapoczątkowały jedne z największych zmian w moim życiu. I byłam nimi tak zaskoczona, że dotarło to do mnie dopiero po USG tak na prawdę. To był zwariowany dzień. Do testu zmusiła mnie Ruda - koleżanka, jeszcze z czasów przedszkolnych (pozdrowionka Rudawka :D :*). No to zrobiłam. I zapomniałam o nim na jakieś PÓŁ DNIA?! Zobaczyłam, zamarłam, a nogi zrobiły się jak z waty. I wtedy padły słowa, których nie zapomnę do końca życia... Ruda zapytała: "I co?". Odpowiedziałam jej, że dwie. A ona: "I co teraz?!" Na te słowa padłam na łóżko i z głupkowatym uśmiechem na twarzy odpowiedziałam: "Teraz będziesz musiała mi usługiwać!" Po paru minutach zaczęłam zdawać sobie sprawę z całej sytuacji. Postanowiłam zadzwonić do M. Nie było go wtedy ze mną. Nie było go nawet w kraju (pomijam fakt, że wariowałam z tęsknoty, choć tydzień wcześniej wróciłam od niego). Zadzwoniłam. I wiecie co usłyszałam? "Wszystko będzie dobrze, nie przejmuj się!" i bach słuchawką. Za chwilę napisał mi SMS'a, że kocha nas i na pewno wszystko się poukłada - tak, mam tą wiadomość do dzisiaj! No, ale na tym kontakt się urwał. Pamiętam, że to był poniedziałek. Czekałam tydzień na jakiś kontakt, cokolwiek. Przez ten czas, kiedy czekałam aż się do mnie odezwie, wpierałam sobie wszystko, żeby tylko nie przyszło mi do głowy, że jest nieodpowiedzialnym palantem, który zostawił mnie, kiedy tylko dowiedział się, że jestem w ciąży. Przyszedł kolejny poniedziałek i wciąż zero wiadomości. Pomyślałam wtedy: "No to zostałam sama, z dzieckiem, bez pracy, bez chłopaka. Przestraszył się, uciekł i już nigdy więcej go nie zobaczymy." Żeby Was nie skłamać, minęła może godzina, a on staną w moich drzwiach. Jechał 2500 km, tylko po to, żeby powiedzieć mi w oczy, że mimo wszystko jest szczęśliwy i nigdy mnie nie zostawi. A ja co? W płacz! Pogadaliśmy, odetchnęłam z ulgą. A na koniec co powiedział? "Myślałem, że kłamiesz bo tęsknisz i chcesz już, żebym wracał!". Zrobił ze mnie największą desperatkę ever ... WYBACZYŁAM!

30 sierpnia 2013
Pierwsze USG, pierwszy raz usłyszeliśmy bicie serca Nelki. Wtedy na dobre dotarło do nas, że za parę miesięcy zostaniemy rodzicami. W zasadzie już wtedy nimi byliśmy, ale jeszcze nie do końca. Jeszcze nie namacalnie...

19 listopada 2013
Leżeliśmy już w łóżku, oglądaliśmy jeden z tych durnowatych filmów, przy których człowiek recholi się przez cały seans. Nagle Kornelka dała o sobie znać. Po raz pierwszy dała się poczuć. Dowaliła mi takiego kopniaka znienacka, że aż mnie zatkało. I wtedy się zaczęło. Dawała znać o sobie coraz częściej. 

24 grudnia 2013
Nasze pierwsze święta. Pierwszy, dla mnie bardzo ważny czas, spędzony razem. Z tą najważniejszą osobą, zaraz po brzuszkowej fasolce :)

23 stycznia 2014
Zdecydowanie najgorszy dzień w moim życiu. Kolejny, który bardzo odmienił moje życie.. Odebrał mi, jak dla mnie, na długi czas M. i nie mogliśmy być razem aż do 14 czerwca ...

7 kwiecień 2014, 9:50
No o tym dniu chyba nie muszę pisać, prawda? To najlepszy, najpiękniejszy, najcudowniejszy dzień w moim życiu. Moja miłość, moja córka właśnie wtedy postanowiła przyjść na świat. Właśnie w ten dzień jeszcze bardzie wywróciło się do góry nogami moje życie. Pojawiła się Nelka i już nic nie było takie samo <3

14 czerwca 2014, 11:17
Kolejny już najpiękniejszy dzień w naszym życiu, przynajmniej w moim. Nie wiem jak u M., a Nelunia za mała była, żeby coś odczuwać. Ale mój na pewno jeden z piękniejszych. Wrócił, pomógł, odciążył. Po prostu był <3

Kolekcjonuję wszystkie pamiątki. Zaczynając od SMS'ów, przez uschnięte róże i całe bukiety, kończąc na listach, tych tradycyjnych. 

Jest trochę tego, jest jeszcze parę dat, które nie pojawiły się tutaj, ale były równie ważne. Cóż, nie chcę Was zanudzać moją sentymentalnością. Dołączę do dat jedynie małe rozważania na ten temat ...

Jestem chyba zbyt sentymentalna, za bardzo wszystko rozpamiętuję. Jestem za nadto pamiętliwa. Przeżywam wszystko tak samo za każdym razem jak mi wspominam o tym. Mówię tu w szczególności o tych złych chwilach ...