Akrobacje Neli

[Dziś jest ten dzień, kiedy nie dość, że zanudzę Was kolejnym wpisem to jeszcze ogromną porcją chu*owych zdjęć!]
Jest ranek. Lekko ogarniam duży pokój, a Nela bawi się w swojej prywatnej krainie zabaw. W pewnej chwili moim oczom ukazał się aparat, więc jak to ja - musiałam skorzystać. Na pierwszy ogień zawsze Nela. 

Siadam na łóżku, chwilę się jej przyglądam - bawi się świetnie! I zabieram się za zdjęcia. 3 na sekundę co by nie przegapić żadnego fajnego ujęcia. Jak się później okazało, 3/4 rozmazanych zdjęć...

Natrafiłam jednak na coś, co od dawna chciałam zobaczyć, a nigdy mi się nie udawało. Od kilku dni Nela bawiąc się nagle zaczynała płakać, a ja nie miałam pojęcia o co chodzi. Dziś jednak ją nakryłam! To sprawa godna fotorelacja! I taką też mam, nie jest idealna, większość zdjęć to rozmazane gnioty (czyt. chu*owe).

Ja ogólnie jestem w szoku. Gówniara, która jeszcze nawet nie umie dobrze stać wyprawia takie akrobacje! Do tej pory jestem zszokowana całą sytuacją, a jednocześnie śmiać mi się chce. Ja taki maluch jest w stanie zrobić coś takiego?*

Weźcie mi przypomnijcie, ona jest chora tak? Jak ona jest chora to ja jestem zakonnica, o! 

Wiem, dlaczego wcześniej płakała! Nie mogła sama zejść. Bała się. Wleźć wiedziała jak, ale zejść już nie umiała :D Dziś swój wyczyn doprowadziła do takiej perfekcji, że nawet noga jej się nie ześlizguje. Sama wchodzi i schodzi. Oczywiście kantem oka patrząc czy ktoś ją obserwuje :)

*Wszyscy, którzy są oburzeni przedstawioną sytuacją proszeni są o dokładne obejrzenie zdjęć. Podłoga wyłożona jest miękkimi puzzlami, które zapobiegają krzywdzie Neli. Nic, powtarzam nic złego jej się nie dzieje. Mój wiek również nie ma tutaj żadnego znaczenia. Mając jednak na uwadze, że "zabawa" ta może stwarzać niebezpieczeństwo dla niej, dziś widziałam to pierwszy i ostatni raz. Krzesełko wędruje chwilowo do szafy.