Nareszcie jest już z nami!!!

Nareszcie nasz tatuś jest już z nami! To wspaniałe uczucie <3 W końcu!!! 

Nie myślałam nawet, że to będzie tak ŚWIETNE uczucie, kiedy zobaczą go w drzwiach :)

No ale od początku ...

Wstałam przed 7:00, dokończyłam sprzątanie i nastawiłam rosół. Mówił, że będzie po 14:00. Naszykowałam wszystkie składniki na obiad, żeby tylko nastawić jak wróci, żeby nie musiał za długo czekać.

Zrobiłam wszystko to, co było do zrobienia i postanowiłam się zdrzemnąć. Wzięłam Nelkę do siebie, przytuliłam i zasnęłyśmy. 

Godzina 11:19, walenie do drzwi. Pierwsza myśl - tato! On zawsze tak robi. Zwlekam się z łóżka, prawie tocząc się do drzwi. Zaglądam przez wizjer, a tam ciemno. 

JUŻ WIEDZIAŁAM, ŻE TO ON!

Otworzyły się drzwi, a ja po 142 dniach rozłąki mogłam się w końcu normalnie do niego przytulić. Łzy same ciekły mi po policzkach. Ogromny kamień spadł z serca. Po tak długim czasie nareszcie nadszedł koniec tego wszystkiego.

Poczułam, że teraz już wszystko będzie dobrze!

Nela spała, więc dał jej tylko dziubka, czekał aż wstanie. 

Zaczęliśmy rozmawiać, a przytulania nie było końca. Nie mogłam uwierzyć, że nareszcie jest z nami. 

Oczywiście nie obyło się bez skatowania o mierzenie wszystkiego, co mu kupiłam :D

Musiał to zrobić. Nie miał innego wyjść :) 

Potem siedliśmy do stołu, zjedliśmy rosołek. Zażyczył sobie schaboszczaki, więc też były. 

Dzidzia w końcu się obudziła, wyszliśmy na spacer. 

Dzisiaj mija 6 dzień, kiedy jest z nami, a ja czuję się jak by tej jego nieobecności wcale nie było. Chcę jak najszybciej wymazać z pamięci to i zacząć normalnie żyć!

Kiedy patrzę na te zdjęcia to chce mi się płakać. Ze szczęścia oczywiście! Tyle czasu na niego czekałam ... Zdaję sobie sprawę z tego, że nie ja pierwsza i nie ostatnia byłam w takiej sytuacji, ale jeżeli ktoś był to na pewno mnie rozumie. Rozumie jak ciężko jest być 24h na dobę samemu z dzieckiem. Wie jak to jest nie mieć nawet minutki dla siebie. 

Teraz jest lepiej niż mogłam to sobie wymarzyć. Kiedy chcę coś zrobić przy dziecku, czy w domu to muszę się o to kłócić! Nie pozwala mi robić absolutnie niczego. A nie, przepraszam! Kiedy dzidzia zrobi kupkę to ja muszę zmieniać pampersa, on się jeszcze brzydzi :D Mówi, że tylko w awaryjnej sytuacji to zrobi ... Ale pracuję już nad tym :) 

Od 6 dni nie odstępujemy siebie nawet na krok, ciągle razem <3 Teraz, pierwszy raz od kiego powrotu przyszła taka chwila, kiedy ja piszę notkę - jemu się nudzi, więc gra na PlayStation. 

Hahahahhahahahaha ach te komentarze mężczyzny wkręconego i komentującego każdy ruch w grze! Kocham to <3

Dziś zastanawiałam się nad tym, kiedy można zacząć rozszerzać dietę dzidziusiowi. Niby na słoiczkach napisane jest, że od 4 miesiąca. 

A Wy kiedy zaczęliście dokarmiać swoje maleństwa słoiczkami, zupkami, owocami? Czekam na Wasze odpowiedzi! Jestem bardzo ciekawa :)

Od kiedy zaszłam w ciążę znalazłam wspólny temat ze wszystkimi mamami w mojej rodzinie :) Myśląc o tych słoiczkach, zapytałam ciocię mieszkającą w U.S.A jak to jest u nich. Powiedziała, że nie jest to tak jak u nas, od 4 miesiąca. Każde dziecko rozwija się inaczej. I to zależy właśnie od jego rozwoju. Jeżeli biorąc dziecko za rączki, próbuje się ono podnosić - można próbować. 

No to czas kończyć, rodzinka czeka :)))

BUZIACZKI :*