Niemowlę a pies.

Ci co są z nami na bieżąco na pewno już wiedzą, że mamy malutką psinę. Jest z nami już miesiąc i mogę napisać to i owo na temat wychowywania malutkiego dziecka w towarzystwie zwariowanego szczeniaka (czasem wydaje mi się, że ten pies ma ADHD :D).

Otóż, na samym początku bardzo cieszyłam się z tej małej wariatki. Mateusz za to od kiedy tylko wpadłam na ten pomysł był na "NIE" i to kategoryczne. Jako że 18 lat byłam jedynaczką to musiałam z przyzwyczajenia postawić na swoim. Tak na prawdę to nie wiem, czy tak bardzo chciałam tego psa, czy po prostu musiałam zrobić na odwrót. Wstyd się przyznać... I przyniosłam psinę do domu na siłę :D

Jak tylko Mateunio zobaczył tego szczeniaczka, który do złudzenia przypominał świnkę morską, od razu wyrwał mi go z rąk i nie chciał oddać. Wtedy już wiedziałam, że zostaje! 

Psina przez pierwszy dzień była wycofana, przestraszona, nie chciała ani pić, ani jeść. Nie załatwiała się. Z każdym dniem jednak coraz bardziej się ośmielała. Aż w końcu pokazała na co ją stać ... :D

A wtedy ja zwątpiłam, że to był dobry pomysł ...

Sikała i robiła kupę gdzie tylko popadnie. Liczyłam się z tym. Miałam już przecież kiedyś szczeniaka, ale to co Tequila wyprawiała przechodziło ludzkie pojęcia. Do tego zaczęły się narzekania wszystkich dookoła. Mamy, taty, dziadków i całej reszty. I zwątpiłam po raz drugi. Przyszły myśli, że może lepiej byłoby ją oddać? Zaczęłam ten temat z M. przy kolacji, a kiedy zobaczyłam jego minę to od razu znałam odpowiedz. Wzięliśmy psa, wzięliśmy za niego odpowiedzialność i nie możemy się wycofać z tak błahego powodu. To nie moralne. Wstyd zrobiło mi się przed samą sobą, że coś takiego przyszło mi do głowy.

No ale dobra, przejdźmy do sedna ...

Na początku wyganialiśmy psa od dziecka. Nie pozwalaliśmy jej dotykać, lizać, ani tym bardziej gryźć (gryzie na prawdę mocno jak na taką małą psinę!). A pies bał się Kornelki. Po kilku dniach przestała próbować, a wręcz uciekała i nie chciała jej dotykać.

Jednak pewnego dnia postanowiłam zobaczyć jak Nela zareaguje na psa, a co zrobi pies kiedy dziecko będzie na podłodze. Rozłożyłam kocyk, położyłam Nelkę. Pies od razu zaczął biec do niej jak szalony, a 20 cm przed nią położyła się i malutkimi kroczkami zbliżała się do niej, ciągle patrząc jak na to zareaguję. Nie reagowałam. 

Gdy Nela tylko zobaczyła psa od razu zaczęła wyciągać rączki, a śmiała się na głos jak by miała z 5 lat, serio! 

Jak psina wyczuła, że można jej od razy zaczęła przytulać się do Neluni, ona kocha dzieci! Leżała przy niej, pilnowała. 

W końcu zaczęła lizać i podgryzać. 

Zdenerwowałam się, nakrzyczałam. Przestała. Za chwilę znowu zaczęła, a to co zrobiło moje dziecko zszokowało mnie. Znowu się śmiała! Cieszyła się tak, jak cieszy się przedszkolak, który dostanie coś słodkiego, czy nową zabawkę. A przecież ona ją gryzła! Nie pozwoliłam. 

Dziś Tequila już tego nie robi, ale lubią się razem bawić. Niunia ją szczypie, szarpie, drapie. Ostatnio nawet na nią nasikała. Nie wiem jak :O A pies nic. Zupełnie nic. Leży. Cierpliwie leży. 

Dziś wiem też, że to była dobra decyzja. Obydwie są małe, obydwie uczą się siebie. Pies ma swego rodzaju respekt do dziecka. Wie czego może, a czego nie. 

Uważam, że dzieci dużo lepiej rozwijają się przy zwierzętach. Uczą się odpowiedzialności (na pewno nie takie małe jak nasze, ale uczą się.). Uczą się szanowania życia drugiej istoty. Tego, że zwierzęta są bardzo od nas zależne. Mają kogoś (jeżeli tak można nazwać psa), swojego przyjaciela, z którym wychowują się od samiuśkiego początku. Mają się do kogo przytulić, z kim się bawić, z kim pójść na dwór. 

Inaczej jest, gdy macie już psa, a pojawia się dziecko. Wtedy pies jest zazdrosny... A tak wie, że dziecko jest najważniejsze, a nie on. 

Jest to oczywiście ogromny obowiązek, którego się podjęłam. Ale dam radę! Kto, jak nie ja?

A Wy co myślicie na ten temat?

Robi bałagan, roznosi ubrania i buty po całym domu, a do tego ukradła dziecku smoczka. I tak ją uwielbiamy :) 

Buziaki!! :*