Porozmawiajmy o seksie!

Mimo, że mamy XXI w., teoretycznie żyjemy w wolnym, demokratycznym kraju to seks dla wielu z nas wciąż pozostaje tematem tabu. Mówimy o nim w sposób jak gdyby był to temat do wstydu, a przecież nie jest, prawda? Jak pewnie wiecie i dla mnie publiczne opowiadanie o tym co i jak w tych sprawach było czymś wykraczającym poza granice. Do dzisiaj. Dziś zrozumiałam, że o seksie trzeba mówić głośno!

Najpierw jednak zacytuję fragment rozważań jednej z koleżanek po fachu, którą możecie poczytać TUTAJ. 

"Przepis na to, by w końcu ten nieszczęsny seks rozdziewiczyć jest prosty, zanim jednak ktoś się zastanowi o co mi w ogóle chodzi, to śpieszę z wyjaśnieniem. Chodzi mianowicie o to, by w końcu znieść seks z piedestału i zacząć go traktować jako coś normalnego. Bo tym właśnie jest. Przestać go w końcu postrzegać jedynie jako mistyczne zespolenie dwóch ciał, w ramach czego zespala się dusza. Czy jakoś tak. Informacja z pierwszej ręki, usłyszałam coś takiego kiedyś od koleżanki koleżanki. I coś tam jeszcze było, że seks jest jedynie częścią miłości, a podczas orgazmu człowiek doznaje przeżyć prawie poza cielesnych. Metafizycznych. Zaś seks dla przyjemności z niekoniecznie miłością Twojego życia jest mechaniczny i pusty. Zero łączenia się z bóstwem."

No to teraz przyznać się, kto uważa seks za coś wstydliwego, nienormalnego, niewartego uwagi, niegodnego jako temat do rozmów, dyskusji i przemyśleń?

W moich obawach dotyczących zaczepiania tematu seksu najbardziej chodziło o słynne "CO LUDZIE POWIEDZĄ?!". Przyzwyczaiłam się jednak, że co bym nie zrobiła, czy dobrze, czy źle to ludzie zawsze będą gadać! To się nigdy nie zmieni. Tak więc po tym przyzwyczajeniu przyszedł czas na post, z którym borykałam się od dłuższego czasu, a który porusza mój problem i myślę, że nie tylko mój, a również wielu innych młodych mam (młodych stażem, choć im młodsza wiekowo, tym za pewne bardziej to przeżywa). 

Przez większość trwania mojej ciąży wiele myśli ciągle zaprzątało moją głowę, a między innymi "co będzie z seksem?", "a jeśli znowu zajdę w ciążę?", "pęknie mi brzuch, na pewno". Również po porodzie myślałam o tym. Nie chciałam, żeby połóg dobiegł końca, bałam się cholernie. 

Najbardziej chyba jednak obawiałam się kolejnej ciąży. Dalej się tego boję, obawiam, wywołuje to stres. I tak na prawdę nie chcę wcale o tym myśleć, wyobrażać sobie ani wybiegać w przyszłość...

Była również kwestia akceptacji samej siebie, swojego ciała i tego, co dzieje się "tam na dole", choć tak na prawdę nie do końca dotyczyło mnie to, przez to, że miałam CC. Jednak w głowie coś tam tkwiło z tym związanego. 

Do tego wszystkiego dochodziły ciągle huczące (do tej pory) w mojej głowie słowa Pana Doktora na wizycie kontrolnej po połogu. "Kolejna ciąża za minimum rok. I to dosłownie minimum." No bo co? Bo brzuch mi pęknie! Mówiłam Wam, brzuch pęknie, jak nic. 

I teraz Was zaskoczę! Choć teoretycznie wiedziałam co i jak, bo przecież musiałam poczytać co nie co na ten temat to bałam się, że będzie bolało. Coś w stylu "TRACĘ DZIEWICTWO PO RAZ DRUGI". Czyż nie? 

No i na koniec pytanie. Skoro nie mogę zajść w ciążę i przede wszystkim nie chcę to jak tym razem zabezpieczyć się, żeby nie było słynnej wpadki?! Tabletki? Odpadają! Przynajmniej nie same. Dla mnie dwie różne metody antykoncepcyjne na raz to absolutne minimum (czy to już paranoja?). Paniczny strach przed ciążą jest paraliżujący, powaga! A jak to mówią przezorny zawsze ubezpieczony. I jestem przezorna! 

Chcąc kategorycznie zapobiec kolejnej ciąży udałam się po tak zwaną spiralkę. Na wizycie okazało się, że wystąpiły powikłania po porodzie, zapalenie macicy i tak dalej. Zamiast ze spiralką wyszłam ze skierowaniem na zastrzyki, 12 sztuk. Miałam wrócić jak mi przejdzie, i tak wracam od czerwca...

Przygotowując się do tego wpisu przeglądałam fora, różne internetowe miejsca spotkań. Natykałam się na wiele pytań, czy opinii. No i było wiele z cyklu, luźna nie luźna. Mnie akurat to nie dotyczy, z wiadomych przyczyn, ale na pewno wiele z Was boryka się lub borykało z tym problemem. Odpowiedź brzmi: ZDECYDOWANIE NIE! I mowa tu szczególnie o Paniach, nacinanymi ...

Dziś towarzyszy mi DIANE35, ale jedynie po to, by zapobiec drażniącym mnie dolegliwościom związanymi z moją przypadłością. 

Metody antykoncepcyjne dla matek karmiących:

• Prezerwatywa - chyba niczego nie trzeba tłumaczyć, prawda?
• Wkładka wewnątrzmaciczna uwalniająca hormony (Mirena) - najskuteczniejsza znana metoda antykoncepcyjna działająca miejscowo w przeciwieństwie do tabletek, plastrów i zastrzyków. Jednorazowo duży koszt, ale po rozłożeniu na 5 lat opłaca się.
• Wkładka wewnątrzmaciczna niehormonalna (spiralka) - dla kobiet wolących niehormonalne metody antykoncepcyjne, równie skuteczna jak tabletki.
• Minipigułka (Cerazette) - dla Pań nie potrzebujących lecytynki na pamięć, tabletka antykoncepcyjna zawierająca jedynie progesteron, który jak twierdzi producent, nie wpływa na jakość pokarmu.
• Hormonalny zastrzyk domięśniowy (Depo-Provera) - zawiera jedynie progesteron, stosowany co trzy miesiące

O antykoncepcji dla mam niekarmiących chyba nie ma potrzeby pisania, prawda? 

Ogólnie rzecz biorąc to strach przed tym drugim pierwszym razem był niewyobrażalny ... Ostatnio często jakoś bardziej niż zwykle się czegoś boję ...

Wy też bałyście się seksu po porodzie?