Pokochać siebie

W jednym z ostatnich postów pojawiły się moje zdjęcia w stroju kąpielowym. Zastanawiałam się czy je wstawiać czy nie. W końcu się zdecydowałam. Pod owym postem bez zgryźliwości i chamstwa się nie obyło, jak zwykle z resztą. Normalka, codzienność. 

Jedni by się przejęli, inny by się śmiali, a jeszcze inni by to olali. Na mnie ten komentarz wpłyną jednak inaczej, zupełnie inaczej. Skłonił mnie do refleksji, a przede wszystkich był natchnieniem do napisania tego posta. 

Po przeczytaniu tego komentarza w mojej głowie od razu pojawiła się jedna konkretna myśl, którą przelałam na komentarz. 

Na dzień dzisiejszy, mój brzuch, to jest coś, czego nie jestem w stanie zmienić od tak. Nie zrobię operacji ani innych zbiegów estetycznych by go upiększyć. Ćwiczenia nie pomogą po tygodniu, dieta też nie zdziała cudów w tak krótkim czasie. Bez ciężkiej pracy albo wyrzeczeń, czy też wydawania kasy nic nie osiągnę w związku z jego wyglądem. 

Staram się jak mogę, choć nie zawsze mi to wychodzi to chciałabym go poprawić.

Ale zaraz! Zastanówmy się chwilkę. Urodziłam dziecko. Nigdy nie należałam do kruszynek. Mam rozstępy i wisi mi trochę skóry. I co z tego? Mogłabym powiedzieć, że sprawcą tego wszystkiego jest Nela i trochę geny. ALE NIE POWIEM! 

Jeszcze kilka miesięcy temu przeżywałam to, jak wygląda mój brzuch. Płakałam, martwiłam się, histeryzowałam wręcz. 

Dziś jednak się przyzwyczaiłam! Kocham go, to przecież jedyny brzuch jaki mam. 

Wychodzę z założenia, że życie staje się o wiele prostsze jeśli pokocha się to czego się nienawidzi. W moim przypadku jest to brzuch i jeszcze parę innych rzeczy. 

Jak to mówią - JAK SIĘ NIE MA CO SIĘ LUBI TO SIĘ LUBI CO SIĘ MA! Tak czy nie? 

O wiele łatwiej jest pokochać siebie niż żyć ze świadomością, że coś jest nie tak, coś jest brzydkie, coś jest słabe. Życie jest jedno, nie warto marnować go na tak błahe i płytkie problemy. Tak, są płytkie. Nasze problemy to pestka, pomyśl co czuje kaleka. Co czuje ktoś, kto przez przypadek czy zrządzenie losu stracił wszystko na co pracował przez całe życie. To są prawdziwe problemy. Rude włosy, brzydki brzuch czy grube uda to na prawdę pestka przy całym złu tego świata. 

Rozumiem, że łatwo mi mówić bo ja nienawiść do całego świata za rozstępy na brzuchu mam już za sobą. Uwierzcie jednak, że jest mi lepie, kiedy już pogodziłam się z tym, kiedy kocham ten brzuch i nawet te rozstępy!

I mam w dupie, że mój brzuch wygląda jak pocięty. Chodzę w krótkich bluzkach i będę chodzić!